Λάμπρος Αστέρης

   Ο Λάμπρος Αστέρης (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Δημητρίου Καραχάλιου) (1871-1942) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και ποιητής.

Γεννήθηκε στο Καστρί Κυνουρίας και σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Έλαβε μέρος στη Κρητική επανάσταση του 1896, (Επανάσταση του Βάμου) και στη συνέχεια ως μέλος της Εθνικής Εταιρίας πήγε στη Θεσσαλία προκειμένου να οργανώσει επαναστατικά σώματα.

    Αργότερα στάλθηκε στη Βιέννη ως ανταποκριτής ελληνικού ημερήσιου τύπου όπου και παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα το 1917 απελάθηκε από τη νέα κυβέρνηση στη Κρήτη. Εκεί ασχολήθηκε με ιστορικές μελέτες του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Πέθανε στη κατοχή στην Αθήνα.

   Έγραψε πολλές ποιητικές συλλογές όπως: "Νικητήρια" (1895), "Από τους γύρους των ωρών" (1906), "Το φλογερό πέρασμα" (1926). Επίσης συνέγραψε και δράματα όπως "Ίκαρος", "Είλωτες" κ.ά., καθώς και ιστορικές πραγματείες μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν: "Αι παραδουνάβιαι ελληνικαί αποικίαι" (1903), "Pro Albania" (1910), "περί των κατοίκων της προϊστορικής Ελλάδας" (1925) κ.ά.

Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%91%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%82

Εργογραφία του Λάμπρου Αστέρη

1.       Ποιητικές συλλογές: α)Νικήτρια έκδ.1895. β)Από τους γύρους των ωρών εκδ.1906. γ)Το φλεγόμενο πέρασμα έκδ.1926.

2.       Δράτα: α) Ικαρος 1903 β) Είλωτες γ) Το πρώτο σπίτι, δ)Οι μάρτηρες, ε)Το παραμύθι της φιλίας στ)Η Τριλογία της ζωής ζ)Ο λιποτάκτης η)Η θεομηνία θ)Οι 2 αδελφοί .

3.       Επιθεωρήσεις: α)Λίγα απ’όλα

4.       Ιστορικαι πραγματείαι: α)Αι παραδουνάβιοι Ελληνικαί Αποικίαι 1905 β)Περί των κατοίκων της προϊστορικής Ελλάδος. γ)Μελέται περί του Μινωικού πολιτισμού.

Ηταν θερμός πατριώτης ο Αστέρης.Ποτέ στη ζωή του δεν ξέχασε την πατρίδα του το Καστρί.Στα περισσότερα έργα του κάτι θυμίζει από το θυμάρι και τον αέρα του Καστρίου.Παντού διαφημίζει την Πατρίδα του,και προ πάντων παντού δόξαζεμε τα έργα του και το παράδειγμά του.Και όταν πέθανε,άφησε τη μοναδική του περιουσία,,το σπίτι του,στην Κοινότητα.Είναι μια φωτεινή προσωπικότης για όλους μας ο Λάμπρος Αστέρης.Μας άνοιξε ένα δρόμο φωτεινό και μας καλεί να τον ακολουθήσουμε...νομίζω ότι αξίζει.

Σας παραθέτω μερικούς στίχους από την ωδή η ΣΙΩΠΗ που βρίσκεται στο τέλος της μεγάλης του επικολυρικής σύνθεσης <<Το φλογερό πέρασμα>> ,το οποίο όπως πιστεύει και ο Κων.Γ.Ποντίκης ο οποίος έχει ασχοληθεί με τη ζώη και το έργο του, είναι Ενας ύμνος για τοΚαστρί.

Έλα!δεν σε φοβάμαι

Κάθε βράδυ,στο φως και στο σκοτάδι

με σένα κοιμούμαι

και βλέπω ένα κόσμο νέο.

Μ΄από σένα θα μου μείνει κάτι

Και μετά το θάνατο – ένα χωριό

μέσα στο νού γραμμένο.

Με το μαρμαρένιο του Καμπαναριό

ένα της γης κομμάτι

πούναι δροσιάς και κρύου

νερού Πατρίδα.

Τραγούδι της πράσινης χλωρασιάς,

αρμονικά χιλιοτραγουδισμένο

μέσα στα δέντρα τα ησκιερά.

Ακούς εκεί βατράχια στα νερά

και την κρυμμένη νεροφίδα.

Ακούς σαν μια φλογέρα του γλυκού νερού

να τραγουδά νύχτα – μέρα

κοντά σε μια ασπρόφλουδη λεύκα

πούναι η κορυφή της χάρι τ’ουρανού.

Κι ενώ κοιτάς απέναντι το «ξεροκάμπι»

απάνω από τα έλατα και πεύκα

τον ήλιο να βγαίνει και να λάμπει

να ντύνει με το φώς τα ξύλα

και να κάνει ακτίνες τα φύλλα.

Ακούς απ’τα χαράμματα ψηλά

τον άφθαστο κορυδαλλό με

με το κορωνοστόλιστο κεφάλι

απ’όλα πρώτος να μιλά στον

ήλιο που προβάλλει

και ζηλευεις να βλέπεις το ύψος που φθάνει

το ουρανοφίλητο πουλί την

ώρα που ροδίζει η ανατολή.

Και χαίρεσαι ν’αγναντεύεις

τον Μαλεβό με της Ωριάς το Κάστρο.

Καλοκαίρι και χειμώνα

και τις νύχτες λησμονάς πως βρίσκεσαι σε στεφάνι

απ’ακτίνες δύο άστρων – τώνα

στου Τάνου τα νερά καθρεφτισμένο

και τ’άλλο – το ίδιο τ’άστρο

καρφωμένο σαν άνθος φωτεινό

σ’ένα φανταστικό κλαδί...

ΠΡΩΤΟΔΗΜΟΣΙΕΥΤΙΚΕ ΣΤΗΝ «ΚΥΝΟΥΡΙΑ»

ΠΗΓΗ: Βιβλίο: ‘’ΛΑΜΠΡΟΣ ΑΣΤΕΡΗΣ (Δ.Καραχάλιος) ο Δημοσιογράφος – ο Ποιητής – ο Αγωνιστής’’,ΚΩΝ Γ. ΠΟΝΤΊΚΗ,ΕΚΔΟΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΣΤΡΙΟΥ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ 1992